Neyse ucuz atlattık, yeniden hayatın içerisindeyim. "Dinlenmeye fırsat bulamıyorum." diye hayıflanırdım hep. Oysaki dinlenmek pek bana göre değilmiş. Bunu anladım.
"Gün sayıyorum." diye başladım yazıya. Evet. Gdansk'a gitmek için gün sayıyorum. 3 günüm kaldı Türkiye'de. Halbuki 3 ay dönmemek üzere hareket etmiştik Gdansk'a. Sağlık sorunları yakamı bırakmadı ve aniden döndüm ülkeme. Şimdi herşey yolunda. Kısa bir mola oldu. Tekirdağ köftesi yemek, Karadeniz sahillerinde dalgaları izlemek, gece fotoğrafları çekmek için diyafram/enstantane hesapları yapmak. Özlediğim şeylerdi.
Garip olan birşey var. Gdansk'ı daha fazla özledim. Oradaki yaşamı belli bir süreye sığdırmak zorunda olmamdan mıdır? Kendi çapımda iyi işler üretip, daha iyilerini üretmek için gaza gelmemden midir? Orada keşfedecek binlerce yerin olmasından mıdır? Özledim işte.
Tam bir ifadesi yok. Ancak bildiğim birşey var. 3 gün sonra Gdansk'tayım.
Bekleyin beni Gazi AB Proje üyeleri...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder